Lux in Tenebris

Υπάρχει ένα σημείο που λέγεται «Μηδέν». Αυτό είναι το σημείο που τα πάντα τελειώνουν ώστε  να ξαναρχίσουν από την αρχή.

Είναι το σημείο που δεν έχεις τίποτα και όμως έχεις τα πάντα.

Για να φτάσεις, αρκεί να καταλάβεις ότι ζεις. Το  “Tώρα” το “Εδώ”, γι’ αυτό το φοβόμαστε το σημείο μηδέν γιατί σε αυτό το μέρος  σταματάμε να θέλουμε, δεν απαιτούμε, και δεν βιαζόμαστε, γιατί δεν υπάρχουν προσδοκίες, τα πρέπει και τα μη, η απόλυτη ισορροπία ενός απροσδιορίστου κενού, λευκού η μαύρου, φωτεινού η σκοτεινού, όπως το θέλει ο καθένας μας.

Αν το σκοτάδι είναι το μηδέν ..αποκτά την σημασία του λόγω της έλλειψης του φωτός. Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του και το φως έρχεται με τη σειρά του να απορροφήσει τον αρχέγονο επικοινωνιακό δίαυλο του. Σαν το μαύρο τετράγωνο του Μάλεβιτς , το απόλυτο σημείο μηδέν της ζωγραφικής δηλώνοντας την αποτύπωση της αθέατης πλευράς της ζωής.

Σε αντίθεση το λευκό (φώς) που τα περικλείει όλα τα χρώματα μαζί και το μαύρο (σκοτάδι ) εν τη απουσία του.

Αυτό είναι που ήθελα να αποδώσω μέσα από την κίνηση του λευκού μέσα στο μαύρο και αντίστροφα. Τελικά αναμεσά στο φως και στο σκοτάδι υπάρχει μια υπαρξιακή διάδραση. Το φώς για μένα είναι ένα μέσο , ένα εργαλείο για να εκφραστώ, είναι ο δρόμος και το πεδίο για να πειραματιστώ σε αυτό το ταξίδι του απόλυτου μηδέν. Οι νέες τεχνολογίες μου  έδωσαν τον χώρο για να δημιουργήσω πρωτότυπες καλλιτεχνικές δοκιμές και γιατί όχι πειραματισμούς μεταξύ του φωτός και του σκοταδιού μεταξύ του ορατού και αόρατου κόσμου κάνοντας το μαγικό, μέσω της κίνησης .

Η στιγμιαία μεταμόρφωση από την μια εικόνα στην άλλη, από το άπλετο φως στο απόλυτο μηδέν με επίκεντρο το οπτικό παιχνίδι που προσφέρεται στον επισκέπτη για να του δώσει την αληθινή ελπίδα ότι μέσα από το σκοτάδι γεννιέται το φως.