Image Empress of the World

Καθώς ο νεοφιλελευθερισμός εξελίσσεται, συλλαμβάνοντας τη σκέψη, την ευαισθησία και τις συνήθειες, η υγρή πολλαπλότητα της οθόνης αντικαθιστά τις κοινές εμπειρίες με τον έλεγχο και την αυτό-απορρόφηση· οι κινηματογράφοι είναι άδειοι ενώ οι πιο φιλικοί από εμάς βρισκόμαστε σε μία μυστηριώδη θέση στην οποία κάθε ένας, όλο και περισσότερο μόνος του, σχεδιάζει τη δική του εικόνα – τον κόσμο του – κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέφτη της συσκευής του. Έτσι, το επιθυμητό υποκείμενο παραγκωνίζεται από ένα αντικείμενο χρήσης που προσπαθεί να λάμψει, αλλά γρήγορα εξαφανίζεται στον απεριόριστο κόσμο των δικτύων σαν ένα διάττον αστέρι του τεχνάσματος. Μία χορογραφία αυτοπορτρέτου: η μαύρη τρύπα του εγώ.